Aangekomen en onderweg
Door: Hans van L
Blijf op de hoogte en volg Hans
21 Februari 2014 | Indonesië, Medan
Selamat beste volgers
We zijn na een probleemloze, maar lange reis aangekomen in Indonesie ( 26 uur gereisd, met tussenstop in Abu Dhabi)
Uit het vliegtuig maakten we meteen kennis met de drukkende warmte van Jakarta. Een tussenmomentje, want een uur later vlogen we weer terug naar Medan ( dus ondertussen ook nog 6 uur over Sumatra gevlogen en weer 6 uur terug). Het vliegveld van Medan is namelijk niet ingericht op de grote lijntoestellen.
Daar hebben we onze gids en chauffeur ontmoet en de andere 4 reisgenoten: 2 verpleegsters van ong 55 jaar en een gepensioneerd echtpaar ( 2 kreeften,2 watermannen en 2 steenbokken, hoe toevallig wil je het hebben)
De internetvoorzieningen zijn niet overal even goed ( en snel) vandaar nu pas een eerste, maar wat langer verslag.
Ik kijk nu uit over het Tobameer vanuit een heerlijke hotelkamer met balkon. Het weer is dagelijks redelijk, af en toe zon, warm en aan het eind van de dag een beste plens water, trouwens nu niet, maar eergisteren des te meer.
In Medan hebben we een mooie stadstour gemaakt, met diverse oud-Nederlandse gebouwen, een moskee,een boeddhistische tempel, een katholieke kerk, maar geen van de geloofsgebouwen leek op iets wij wij kennen.
De volgende dag via een gigantische verkeerschaos naar Bukit Lawang, waar we over een wankele loopbrug terecht kwamen in onze eco-lodge, echt eco: alles van plaatselijk materialen, groen en herwinning van zoveel mogelijk. Concreet betekende dat douchen in een ton ( de naaktfoto volgt nog wel een keer)
De volgende ochtend het natuurreservaat in op zoek naar....
de met uitsterven bedreigde orang oetang ( bosmens)
Na lang zoeken: een prachtige moeder met even prachtig baby-aapje. Kick moment voor Bea, want, let op kleinzonen: je oma geeft de grote apin een banaan! Ondertussen zit er een onooglijk kleine vreselijk lelijk apenkopje tussen haar armen. Even later nog drie keer een stelletje en tenslotte een jong solitair mannetje.
Wat een schitterend momenten en zeer de moeite van de lange, lastige, wandeling door de bush waard.
De volgende dag weer langs Medan, omdat lullo-Hans de oplader voor het fototoestel heeft vergeten, gelukkig een universele goedwerkende lader kunnen kopen voor notabene 50000 rupias
( bijna 4 euro, in biljetten ben je hier gauw miljonair)
We gaan richting Berastagi, onderweg langs een prachtig gedecoreerde tempel in the middle of nowhere: prachtig. Uiteindelijk komen we in het hotel aan waar Zoover een 4 voor gaf, maar.......top minimaal een 8 prachtig zwembad omringd door indrukwekkend mooie tuin, grote bedden, heerlijk bad en douche, wifi en lekker eten. We rijden de volgende dag naar een opvang -plek van de vluchtelingen van de uitgebroken vulkaan Siabung. Ze zitten in een authentiek Batak-huis op palen, met ze 20 en , maar hebben voorlopig onderdak, wel een triest gezicht.
We gaan verder richting een hoge waterval, een prachtig oud huis en tuin van de raja van Purbar, naar het Tobameer. Ondertussen zien we veel doorsmeers( =autowasplaats) en pispots (=doorsmeerpunt)
Uiteindelijk rond 16.30 met de ferry naar Samosir Island, waar we nu weer heerlijk genieten van dit prachtige land.
tot het volgende moment
helaas geen foto"s want dat downloaden duurt hetzelfde aantal eeuwen geleden waarin deze mensen vaak nog leven.
ps beide telefoons werken alleen in de noodstand, we kunnen niet opwaarderen dus nood-zaken graag via de mail.
We zijn na een probleemloze, maar lange reis aangekomen in Indonesie ( 26 uur gereisd, met tussenstop in Abu Dhabi)
Uit het vliegtuig maakten we meteen kennis met de drukkende warmte van Jakarta. Een tussenmomentje, want een uur later vlogen we weer terug naar Medan ( dus ondertussen ook nog 6 uur over Sumatra gevlogen en weer 6 uur terug). Het vliegveld van Medan is namelijk niet ingericht op de grote lijntoestellen.
Daar hebben we onze gids en chauffeur ontmoet en de andere 4 reisgenoten: 2 verpleegsters van ong 55 jaar en een gepensioneerd echtpaar ( 2 kreeften,2 watermannen en 2 steenbokken, hoe toevallig wil je het hebben)
De internetvoorzieningen zijn niet overal even goed ( en snel) vandaar nu pas een eerste, maar wat langer verslag.
Ik kijk nu uit over het Tobameer vanuit een heerlijke hotelkamer met balkon. Het weer is dagelijks redelijk, af en toe zon, warm en aan het eind van de dag een beste plens water, trouwens nu niet, maar eergisteren des te meer.
In Medan hebben we een mooie stadstour gemaakt, met diverse oud-Nederlandse gebouwen, een moskee,een boeddhistische tempel, een katholieke kerk, maar geen van de geloofsgebouwen leek op iets wij wij kennen.
De volgende dag via een gigantische verkeerschaos naar Bukit Lawang, waar we over een wankele loopbrug terecht kwamen in onze eco-lodge, echt eco: alles van plaatselijk materialen, groen en herwinning van zoveel mogelijk. Concreet betekende dat douchen in een ton ( de naaktfoto volgt nog wel een keer)
De volgende ochtend het natuurreservaat in op zoek naar....
de met uitsterven bedreigde orang oetang ( bosmens)
Na lang zoeken: een prachtige moeder met even prachtig baby-aapje. Kick moment voor Bea, want, let op kleinzonen: je oma geeft de grote apin een banaan! Ondertussen zit er een onooglijk kleine vreselijk lelijk apenkopje tussen haar armen. Even later nog drie keer een stelletje en tenslotte een jong solitair mannetje.
Wat een schitterend momenten en zeer de moeite van de lange, lastige, wandeling door de bush waard.
De volgende dag weer langs Medan, omdat lullo-Hans de oplader voor het fototoestel heeft vergeten, gelukkig een universele goedwerkende lader kunnen kopen voor notabene 50000 rupias
( bijna 4 euro, in biljetten ben je hier gauw miljonair)
We gaan richting Berastagi, onderweg langs een prachtig gedecoreerde tempel in the middle of nowhere: prachtig. Uiteindelijk komen we in het hotel aan waar Zoover een 4 voor gaf, maar.......top minimaal een 8 prachtig zwembad omringd door indrukwekkend mooie tuin, grote bedden, heerlijk bad en douche, wifi en lekker eten. We rijden de volgende dag naar een opvang -plek van de vluchtelingen van de uitgebroken vulkaan Siabung. Ze zitten in een authentiek Batak-huis op palen, met ze 20 en , maar hebben voorlopig onderdak, wel een triest gezicht.
We gaan verder richting een hoge waterval, een prachtig oud huis en tuin van de raja van Purbar, naar het Tobameer. Ondertussen zien we veel doorsmeers( =autowasplaats) en pispots (=doorsmeerpunt)
Uiteindelijk rond 16.30 met de ferry naar Samosir Island, waar we nu weer heerlijk genieten van dit prachtige land.
tot het volgende moment
helaas geen foto"s want dat downloaden duurt hetzelfde aantal eeuwen geleden waarin deze mensen vaak nog leven.
ps beide telefoons werken alleen in de noodstand, we kunnen niet opwaarderen dus nood-zaken graag via de mail.
-
21 Februari 2014 - 18:58
Hans En Jo:
Hallo bosjesmensen,
Wat al weer een mooi verhaal. Ik denk dat je de lange reis snel vergeet na al die mooie dingen die jullie al gezien hebben. Weet je zeker dat alle apen weer in het bos zijn en niet dat er per ongeluk een klein aapje bij Bea in de koffer zit?
Tis wel regenseizoen, maar gelukkig zijn het vaak korte (maar wel hevige) buien. Goed tegen het stof moet je maar denken.
Je kunt beter de oplader vergeten Hans dan het toestel denk ik. Zou gelijk maar een paar van die dingen kopen en in elke koffer één stoppen.
De foto's houden we tegoed, nu eerst weer verder met lekker genieten.
-
21 Februari 2014 - 19:45
Eduard En Boudien:
Neem je een aapje voor me mee? -
23 Februari 2014 - 19:43
Ingrid Van Linschoten:
Aha, kick Bea en lullo Hans. Klinkt goed, zo samen. Haha prachtig zo'n verhaal. Goede zorg aan jullie zijde met 2 verpleegsters!!! -
11 Maart 2014 - 16:17
Ria:
ter correctie...... 2 verpleegsters: 1 is kraamverzorgende, daar heeft Hans niets aan en de andere is verpleegkundige. Even mijn beroep opwaarderen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
